Մենք ապրում ենք Երևանի Մալաթիա Սեբաստիա համայնքում։
Արտաքին սահմանագծով հարում է Արարատի և Արմավիրի մարզերին։ Համայնքի տարածքի մեջ են մտնում Երևանի «Զվարթնոց» օդանավակայանի և նրան կից տնտեսությունների հողատարածքները, Երևանից «Զվարթնոց» օդանավակայան տանող ճանապարհահատվածը։ Սեբաստիայի փողոցը Անվանվել է Փոքր Հայքի պատմական Սեբաստիա քաղաքի անունով։ Բուն Մալաթիան՝ պատմական Մելիտինեն, գտնվում է Խարբերդ նահանգի (վիլայեթի) հարավարևմտյան մասում։ 1925 թվականին հին մալաթիացիները Երևանի Շահումյանի շրջանում հիմնում են մի ավան և Մալաթիա կոչում։
Բնակչությունը՝ 141 700 մարդ , Տարածքը՝ 2516 հա է։
Տվյալ վարչական շրջանը ունի առանձին թաղամասեր՝ դրանք հիմնականում շատ պարզ ձևանուններ ունեն՝ Ա1, Ա2, Ա3, Բ1, Բ2, Բ3, Բ4 , Նրան են հարում Ախպարաշեն, Անկախ մայլա թաղամասերը, կից գտնվում են նույն համայնքի կազմի մեջ մտնող Մալաթիա, Շահումյան, Սեբաստիա, Հաղթանակ թաղամասերը։
Հատող փողոցներ
- Տիչինայի փողոց
- Արմին Վեգների փողոց
- Արշակունյաց պողոտայի 1-ին փակուղի
- Հովանաթանի փողոց
- Մալաթիայի փողոց
- Վանթյան փողոց
- Սվաճյան փողոց
- Րաֆֆու փողոց
- Միքայելյան փողոց
Հուշարձաններ
- «Եռաբլուր» Փառքի Պանթեոն
- Երկրորդ աշխարհամարտում տարած հաղթանակի 40 ամյակի հուշահամալիր
- «Հին և նոր Մալաթիա» հուշահամալիր
- Ստեփան Շահումյանի հուշարձան
- Դանիել Վարուժանի կիսանդրի (Երևան)
- Վահագն Վիշապաքաղի հուշարձան (Երևան, Էջմիածնի խճուղի)
- Արցախյան պատերազմի զոհերի խաչքար
Տաճարներ
Մեր բնակարանը , ուր ես ծնվել եվ ապրել եմ մինչև չորս տարեկան գտնվում է Ա թաղամասում, այն հիմա էլ մերն է, բայց արդեն մի քանի տարի է, ինչ տեղափոխվել ենք Հաղթանակի թաղամաս մեր նոր առանձնատուն։ Իմ դպրոցը ևս նույն համայնքում է։ Խոսակցական լեզվով այս տարածքին ասում են Բանգլադեշ։ Այստեղ ամենալայն այգիներն ու պուրակներն են, բազմաթիվ հուշարձաններ, կինոթատրոն, շատրվաններ ու զբոսայգիներ կան, գրեթե ամեն հինգ շենքի դիմաց առանձին խաղահրապարակ, շատ խանութներ ու լայն փողոցներ։ Մեր տարածաշրջանը բոլոր մյուս վարչական տարածքներից առանձնանում է իր ընդարձակ կանաչապատ կոկիկ խնամված տարածքներով։ Թե դպրոցի նախագծերով , թե ընտանեկան հավաքով հաճախ ենք լինում տարածքի տարբեր այգիներում․ և տարածքի մաքրման աշխատանքներ ենք իրականացնում, և խաղային նախագծեր կազմակերպում, և հեծանիվ քշում, պլեներ նկարչություն կազմակերպում։ Բայց ես Ձեզ կներկայացնեմ իմ ամենասիրած հատվածը, որը Հաղթանակի թաղամասում է, ուր ամեն օր ընկերներիս հետ ֆուտբոլ ենք խաղում, ապա հեծանվով հասնում մինչև ամայի այգիների խորքը, ուր տարվա բոլոր եղանակներին չտեսնված տեսարան է՝ ծաղկունքի, աշունքի, լայնատարած փռված ծառերի։ Երանի մարդիկ այս տարածքը ոչ գտնեն, ոչ անուն դնեն, ոչ էլ տներ ու պուրակներ կառուցեն, շատ կուզեմ այն մնա այսպես կորած, այսպես չկպած, այսպես անանուն, այսպես միայն մեր այգին ։