Մենք դասընկերներով երկար ճամփորդության էինք գնացել Արայի լեռ: Էնտեղ շատ և՛ սառն էր, և՛ արև էր: Քամի էլ կար, որը մեզ հետ բարձրանում էր նույն ուղղությամբ: Ես ճանապարհին ընկերներիս պատմում էի, որ երբ գնամ տուն տաք ջրեր եմ լցնելու վաննան ու մեջ ու երկար պառկեմ, որ էս սառը քամիի ցուրտը շոգից կարմրի:
Երկնքում Արևն ու Լուսինը նույն մեծության են թվում։
Բայց չէ՞ որ ամեն ինչ հեռավորությունից է կախված (հեռվում սավառնող մեծ ինքնաթիռը մեզ ավելի փոքրիկ է թվում, քան մեր կողքին նստած թռչնակը)։
Արևը մեզանից շատ ավելի հեռու է, քան Լուսինը։ Դրա փոխարեն այն ավելի մեծ է Լուսնից։
Լուսնի մակերևույթը տխուր տեսք ունի։ Այն շատ մուգ գույնի է և ծածկված է մեծ ու փոքր փոսերով։ Լուսնի վրա կան նաև լեռներ։ Փոսերը մեզ երևում են մուգ կետերի տեսքով։ Լեռներն էլ սրագագաթ չեն, մի տեսակ կլոր տեսք ունեն։
Լուսնի վրա ո՛չ օդ կա, ո՛չ ջուր։ Պարզ է, որ այնտեղ կյանք չի կարող լինել։
Լուսինն իր լույսը չունի, այն ընդամենը փոխանցում, անդրադարձնում է Արևի՝ իր վրա ընկած լույսը։
Հարցեր և առաջադրանքներ
Անփույթ–անհոգ, անտարբեր, անուշադիր
Հարդ-ցորենի՝ գարու և այլ հացահատիկների ցողունների՝ կալսելով գոյացող մանրունքը, դարման
Թռչունի մտածելու մասին է, թե ինչից է աշխարհը կազմված: Երբ շատ քիչ բան է տեսնում, իր համար այդքանն է աշխարհը, երբ ավելին է տեսնում, արդեն գիտի այդքանից է աշխարհը շինված, իսկ երբ ավելի հեռու է գնում ու տեսնում ամեն ինչ, ավելի է մտածմունքի մեջ ընկնում, էե ինչից է աշխարհը;
Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջ Առատ ու անփույթ,
Աշխարհքն ինձ համար կլոր էր անվերջ,
Կեղևը` կապույտ։
Ես կարծում եմ աշխարհը շինած է հրաբուխի լավայից ու ջրից, որոնցից սարքում են քարեր ու տան ամուր պատերը, աշխարհը կազմված է տներից, մարդկանցից, կենդանիներից , ծառերից, ավտոմեքենաներից: Երբ ճամփորդում ենք տարբեր տեղեր, լինում ծովում, անտառում, արդեն գիտեմ, որ աշխարհը կազմված է նաև անվերջ ջրերից, ծառերից, ամպերից ու ճանապարհներից:
Ձայնագրությունն՝ այստեղ:
–Բարև , թռչուն, ես Վաչեն եմ, կուզեի իմանալ քո անունը, ու կուզեի մի օր քեզ տեսնեի, ընկերներ դառնայիչնք ու միասին ճամփորդեինք աշխարհով: Ես քեզ կպատմեի իմ տեսած աշխարհը, դու ինձ կպատմեիր վերևից ինչպիսին է աշխարհը:
Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջ
Փոքրիկ թռչունը ամբողջ օրը մտածում էր
Կարմրաթուշ խնձորները կախվել էին ծառերի ճյուղերից
Նկարչի կտավները ցուցադրվում են պատկերասրահում
Երեկ շուկայում մի մայրիկ գնեց մեծ ձմերուկ
Սեպտեմբերի մեկին, հենց դպրոց գնալու առաջին օրը մենք գնացելէինք ճամփորդության, դեպի Սևան, դեպի Մաշտոցներ: Ես մի անգամ էլ էի էդտեղ էղել ծնողմներիս հետ ու մի անգամ էլ էի էդքան բաևձրից տեսել Սևանը: Հետո գնացինք լողափ, լողացինք,խաղացինք ավազներով:
Բարև, ես Վաչե Հովանիսյանն եմ: Ծնվել եմ հունվարի 20-ին, ութ տարեկան եմ։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոց֊պարտեզում: Ավարտում եմ երկրորդ դասարանը։ Ունեմ շատ ընկերներ։ Սիրում եմ խաղալ մանր լեգոներով։